شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد

 - خانه‏ىِ بنده كجاست؟  «در فلق بود» كه يك آدمِ مادر مرده.  آدرسِ خانه‏ىِ آينده‏ىِ خود،  )يعنى آن تكّه زمين را كه چهار ماهِ پيش  در همين بنگاهى، قولنامه كرده(  از مديريّت محبوبِ «آژانسِ مسكن» مى‏پرسيد.   صاحبِ بنگاهى  - با صدايى دو رگه، آن هم از لاى سبيلِ پُرپُشت -  در جوابش فرمود:  «آى عمو، با تو هستم، داشّم!  «نرسيده به درخت»  درّه‏اى هست كه از جيبِ حاجى‏ت گودتره،  توش پُر از ماسه و سنگ.  مى‏روى تا تهِ اون درّه كه از نافِ گدوك  «سر به در مى‏آرد»  پس به سمتِ گَوَن‏ها مى‏پيچى،  دو قدم مونده به اون قُلّه‏ىِ كوه،  پاىِ چن تا صخره،  سى - چهل آدمِ مفلوك، درست عين خودت، مى‏بينى،  كه توىِ پوز و دكِ شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد...

شاعر اوْغلان! نه گرَك‌دير سنه دوزسؤز يازاسان؟ كيم دئييب اَيري‌ني، دوزوده دوز يازاسان؟! بير زمان ديركي، پيشيك قوْرخولو بير قافلان اوْلوب تولكو- چاققال گئيينيب شئر دوْنونا، آصلان اوْلوب قارغا ميدان اوْخويور قارتالا؛ سار، طرلان اوْلوب بئله دؤورانداكي، چوْخ گؤرمه‌لي بير دؤوران اوْلوب مصلحت ايجاب ائدير سن شَكري دوز يازاسان كيم دئييب اَيري‌ني، دوزوده دوز يازاسان؟! بير زمان ديركي، بو گؤز دوز دئمير اصلاً اوْ گؤزه زرپرست‌لر اَييليب، سجده قيليرلار اؤكوزه وارلي تولكو كؤچورور يوْخسول اوْلان شيري ديزه قويلانيب لعلِ بدخشان لئله، چؤپ چيخميش اوزه سن‌ده مجبورسان، آي اوْغلان! اپيگي بئز يازاسان كيم دئييب اَيرني شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد...

  «سلامت را نمى‏خواهند پاسخ گفت»  سرها سخت مشغول است  «وگر دستِ محبّت سوىِ كس يازى»  به اكراهِ فراوان دست بر مى‏دارد از  رايانه و ماشين حساب و چُرتكه و غيره،  كه فكرش پهلوىِ پول است!                    ×××  رفيقا، نازنينا، اى پدرجانا!  رسيده فصلِ تابستان و وقتِ «ثبتِ نام» آمد  مديرانِ عزيز و پُر تلاش و سختكوش نوعى از برخى مدارس را  زمانِ كوششِ جدّى شد و ايّام  تقريباً به كام آمد!  به «غير انتفاعى» سخت مى‏كوشد مدير اينك  و توىِ گاو صندوق‏اش  ترافيكى سترگ و سخت سنگين است از دستِ  هزاران، صد هزاران قطعه‏ها از اسكناس و چك!                    ×××  و در اين سوى، يك خانه  دگر از فرش و مبل و كاسه، من شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد...

اوْگون دن كي مقامين آرتدي، ائتدين قبضه هرياني «هوا خواه توام، جانا! و مي دانم كه مي داني» سوادسيزسان، ولي يالتاق لار هر يئرده ائدير تبليغ: «كه هم ناديده مي بيني و هم ننوشته مي خواني»! تريبون آرخاسيندا، قاش- قاباق لا خلقي قوْرخوتما خدا را، يك نفس بنشين، گره بگشا زپيشاني» شعارلار چوْخ شيرين دير، وعده لرده دادلي، آنجاق من «از آن باور نمي دارم كه انگيزد پريشاني» سني هركس به ينميش، واقعا اوْندا نبوغ واردير «كه در حسن تو چيزي يافت غير از طور انساني»! ايشين گؤر گيزلي جه، قوْرخما رقيب لردن، مفتّش دن «نبيند چشم نابينا، خصوص اسرار پنهاني» فقط دؤرد ايل ده بيريول گل، بيزه چوْخلو ناغيل سؤيله «بكش دشواري م شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد...

بس كي من‌دن چوخ آليب مالياتي دارايي «خرقه جايي گرو و باده و دفتر جايي» دلبريم‌ده ساليري بنده‌ني بير حال‌لارا كي «در همه دير مغان نيست چو من شيدايي» چون خانيم تيلفونو قويمور يئره ال‌دن، من‌ده «از خدا مي‌طلبم صحبت روشن‌رايي» شمع فرصت اونا وئرميركي دانيشسين بير سؤز «ورنه، پروانه ندارد به سخن پروايي» سوفرايا گلمه‌دي نفت، بئنزينه‌ده چيخدي كوپون «گشته هر گوشه‌ي چشم از غم دل دريايي» گوده‌دير چون بويوم، ائولن سم اولار گولمه‌لي چوخ «در كنارم بنشانند سهمي بالايي» ائوده آرواد يوخ ايدي، قورخمادي شاعر، سؤله‌دي: «كز وي و جام ميم نيست به كس پروايي» چون گؤروب آغزي- پيشيك تك- اته يئتمز، بويوروب «كه دگر مي‌نخو شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد...

اللي ايل ، علم- ادب اولدوكونول ملتمسي «عمر بگذشت به بي حاصلي و بوالهوسي» آل، آپار، كوللوگه آت بير بئله علمي، يئرينه «اي پسر! جام ميم ده، كه به پيري برسي» مين بويوك اوستادا، بير دلالين افضل ليگي وار «وه كه بس بي خبر از غلغل چندين جرسي»! پول- پارا اولماسا ال لرده، تنزل ايله ير «شاه بازان طريقت به مقام مگسي»! گويچو- سمسار دولانير دنياني هر ايل ده اون آي «حيف باشد چو تو مرغي كه اسير قفسي» هر كيم علم اهليني پول سوز، پاراسيز، تك گوردو «گفت: اي بي دل بي چاره! تو باري چه كسي؟!» علمه چون مشتري يوخ بوردا، چيخار يادلاردان «هر كه مشهور جهان گشت به مشكين نفسي» «آرش»! علمين، هنرين لاپ سونو يوخسول لوق دور « شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد...